شعر

((او))
روز می آید،شب می رود.
روشنایی بر دشت می تابد و تاریکی از کوه می گذرد.
یکی به دنیا می آید ودیگری می میرد.
رود با رفتنش وکوه با قامتش،
باد با سرعتشودریا با موج هایش
به او می رسند.

وما نیز به او خواهیم رسید.

شاعر:افرا